انسانان تل د سهوې او غلطۍ سره مخ وي!
له سیمه ایزې کچې څخه تر ملي
کچې پورې، ټوله ټولنه په یوه عجیبه رواني ناروغۍ اخته ده، د هغې اغېزې له ناکامۍ، محرومیت او زوال پرته بل څه نه دي.
په عصري عصر کې سره له دې چې د پرمختللي ژوند له اسانتیاوو څخه ګټه پورته کوو، خو داسې ښکاري چې د ذهني پلوه له بلوغ څخه لرې یو.
د هر پلان یا قضیې مثبت اړخ باید له پامه ونه غورځول شي حتی که د مخالف لوري هم وي.
انسانان تل د سهوې غلطۍ مخ وي خو دا هم ممکنه نه ده چې کوم پلان یا اختراع په بشپړ ډول غلط وي یا د ټولنې لپاره زیانمن وي.
د داسې ګامونو یا اختراعاتو چې د ټولنې لپاره اغېزمن او ګټور وي باید ورسره مرسته وشي.
نیوکې اکثره خلک د دې لپاره کوي چې د بل وقار او شهرت ته زیان ورسوي او هغه په ټولنه کې ټیټ وښائي.
په لنډه توګه، د دې اصلي دلیل حسد،کینه او ناپوهي بلل کېدی شي.
د هېواد سیاسي یا ټولنیز مشران چې هغه د حکومتي یا غیردولتي مؤسسو په مرسته یو څه نوی سکیم یا پروژه رامنځته کوي، مګر ډېری وختونه د دوی مخالفین یوازې د زیان رسولو لپاره نیوکه کوي.
په ښو کارونو چې د ټولنې لپاره ګټور وي د غیر سالمې نیوکې له امله ټوله ټولنه د بدبختیو او ناکامیو سره مخ کوي.
د یو ښه مشر کیفیت دا دی چې هغه د شخصي ګټو په پرتله ملي ګټو ته لومړیتوب ورکوي، که هغه په واک کې مشر وي یا د مخالف ګوند.
د نیوکې لپاره نیوکه بریالیتوب نه راوړي، د اصلاحاتو لپاره نیوکه اړینه ده.
له بده مرغه زموږ تمایل داسې دی چې موږ ژر تر ژره د هر ګام منفي اړخ ګورو.
یو استاد په خپل لاس کې سپین کاغذ واخیست او له خپلو زده کوونکو څخه یې وپوښتل چې څه مو ولیدل؟
ځواب سپین کاغذ ؤ استاد کاغذ په قلم سره په نښه کړ او بیایې پوښتنه وکړه چې څه ګورئ؟
ځواب یې د رنګ هغه یوه نقطه داغ ؤ نو استاد وویل له بده مرغه، دومره لوی کاغذ نه لیدل کېږي، یوازې د رنګ داغ لیدل کېږي؟
موږ هم ورته تمایل لرو چې د یو ګام مثبت اړخونه له پامه غورځوو او د منفي اړخ له امله یې نیوکه وکړو، ناکام یې کړو او ګټه ترې نشو پورته کولی.
ځینې وختونه، حتی که موږ په ځینو ګامونو کې له چا څخه لارښوونه واخلو که موږ په دې ګام یا پلان کې ناکام شو موږ د کار د ناکامۍ اصلي دلیل پرته د خپلو غلطیو په پام کې نیولو سره نور ملامت کوو. که د ملامتیا شخص مو پیدا نه کړو نو موږ ځان په دې ویلو سره ژغورو یا تېر باسو چې دا په تقدیر کې لیکل شوی ؤ او را پېښ شو. یو بل مهم ټکی دا دی چې موږ په ساینسي او عصري ټکنالوژۍ او لویدیځو هیوادونو سخت انتقاد کوو، د مثال په توګه که چېرې یو ماشوم د زده کړې پر ځای، ټوله ورځ په خطرناکو فعالیتونو لکه موټر چلولو کې ښکیل شي یا ټوله شپه په موبایل د ملګرو سره په خبرو اترو کې وخت ضایع کړي، نو موږ د خپلو نیمګړتیاؤ پړه نه ګورو چې له امله یې د هغه د زده کړو بهیر ټکنی کېږي، خو موږ د لویدیځ په چاپیریال باندې ټوله ملامتي اچوو او نیوکه کوو.
د نیوکې په ځای، ځان ښه کړئ او د خپلو دودونو په درناوی کولو سره سره واقعیتي چلند غوره کړئ.
په نورو نیوکه کول په حقیقت کې د واقعیت کې د شا اړولو په څېر او ځان ته دوکه ورکول دي.
موږ باید ځانونه ښه کړو دا یوازې هغه وخت ممکنه ده کله چې هر څوک د ځان مسؤلیت په غاړه واخلي، که نه نو موږ به غلط دودونه دومره رواج کړو چې خپل دا شتمن ارزښتونه او دودونه به له منځه یوسو او د معلولینو په څېر به ژوند وکړو.